Lenti í góðum samræðum um daginn. Þær voru um að aðilin skildi ekki akkuru hann væri að drekka. Honum tækist alltaf að gera eitthvað af sér sem hann sæi eftir daginn eftir. Í raun græddi hann bara ekkert á áfengi. Þarna sagði ég "stop". "Þú veist að við myndum ekki þekkjast hvað þá vera jafn góðir vinir og við erum í dag". Við nefnilega kynntumst á djamminu og vel í glasi:) Eg persónalega held að ég ætti ekki mikið af vinum í dag ef ég hefði ekki drukkið jafn mikið um ævina. Utan við þá vini sem ég var í skóla með sem eru ekki margir. (var nefnilega lagður í einelti í skóla). Þá kynnist ég á djamminu. Sem dæmi Cosmos-stelpurnar allar, Eva, Eyrún og sá hópur, Einsi rúbbý og get haldið áfram og áfram. Góður hópur sem sagt.
Svo um það sem sér eftir segi ég bara SO!! Ekkert sem mar gerir er svo slæmt að mar getur ekki hrist hausinn og sagt" þetta verð ég að passa" og halda svo áfram að hafa gaman af lífinu. Við erum bara ung einu sinni og fyrir mína parta er lítið eftir af þeim tíma. Hvað með það þótt að mar sendi sms sem mar hefði ekki átt að senda, brotið rúðu, stolið stólum, lent í slagsmálum, sofið stelpu sem mar hefði ekki átt að sofa hjá, klúðrað stelpum sem mar hefði átt að gifast og eignast hús kött börn og bíla með. Þetta allt eru minningar sem ég mun muna lengi og segja ættleiddu börnunum mínum frá. Stoltur af því að hafa lifað og leikið mér.